Honden staan bekend om hun trouw aan de baas. Zij blijven ook trouw als hun baas hun slecht verzorgd. Ze zijn altijd dankbaar en blij als ze hun baasje zien.
Hun aanhankelijkheid is onvoorwaardelijk en ik blijf dat zo bijzonder vinden. Zij passen zich aan hun baasje aan en blijven trouw.
Baasjestrouw is wat minder. Het lijkt erop dat de baasjes meer op zichzelf gericht zijn. Zij willen graag een pup als ze zich alleen voelen, maar doen hem weg als hij te lastig wordt, teveel tijd kost en het lastig is om op vakantie te gaan.
Kijk ook eens naar dit bericht over spijtbaasjes.
Als ik in de spiegel kijk is dit best wel confronterend. Mijn vriend lijkt veel op een pup, en ik helaas op een baasje.
Als ik in de spiegel kijk weet ik gelijk wat ik wil leren.